Başında beyaz yazması, pırıl pırıl bakan zeytin karası gözleri, esmere çalan teni.
Yüzüne bakanın tebessüm etmesine, gözlerinin içine bakanın ise hüzünlenmesine sebep oluyordu.
Odasına ilk girdiğimde; başucunda bir rahle, küçük bir Kur' an-ı Kerim yeşil seccadesi ve tesbihi gözüme ilişmişti.
Ve odasına girdiğimde hissettiğim huzur...
Tarifi yok bu huzurun! Ne söylesem eksik...
Kendimi ne zaman kötü hissetsem, nefes alamasam, çıkmazlara girsem ilk gideceğim yerdi. Gözleri bir sığınak, elleri bir limandı sanki. Durup dinlenilecek, düşünüp kendini toparlayacak bir liman...
Her gittiğimde yatağının kenarına oturtup ellerimi sıkıca tutar gözlerimin içine bakar "yine çok özlettin kendini güzel kızım" demekten kendini alamazdı.
Bayramlardan önce kızına; "Tatlı hakkını mutlaka ayır. O gelir beni bırakmaz" diye tembih edermiş.
Bayramlarda geç te olsa gittiğimde;
tüm neşemle içeriye girip Ayşe teyzemmm ben geldim dediğimde çocuklar gibi sevinir bak gördün mü işareti yapardı kızına
Pamuk teyzem hiç gelmezmiyim, duanı hiç almazmıyım. Nasıl dururum duaların olmadan!
Belli ki onu görmek bana nasıl iyi geliyorsa, ona da ben iyi geliyordum.
Bu bayram ilk defa görüşemedik.Çok hasta olmuştu Ayşe teyzem. 87 yaşında olmasına rağmen doktorlar mutlaka beyin ameliyatı olması gerektiğini söylediler.
Maddi ve manevi tedbirler alındıktan sonra ameliyata girdi.
Ölüme gider gibi hazırlanmış. Vasiyetini bile açıklamıştı. Gidemedim ben, ağlarım, daha çok üzerim diye.
Dualarımla yanında oldum hep.
Bugün ayşe teyzem hastahaneden eve geldi. O kadar iyiydi ki; gözlerinde ki ışık görülmeye değerdi. Bana bakınca bu gözler seni tekrar görecekmiydi güzel kızım demesi içimde biriken bütün hüznü gözlerimden dökmeye yetmişti.
Neyse ki şimdi çok iyi, keyfi yerinde. Benimde tabi. Allah hayırlı ömür versin teyzem. Sen hayatta ol ki, yüreğimde fırtına çıktığında yine senin limanına sığınayım...
Sükutu Kelam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder