Bilmiyorsun

Bilmiyorsun! 

Söylediğin her kelimenin içimde nasıl bir sarsıntıya yol açtığını,

Bilmiyorsun!

Sözlerimi gizleyipte sessizliğe sığındığımı.

Gün geçtikçe büyüyor içimde kelimeler

Bazen çığ oluyor ve ben altında kalıyorum bunca kelimenin ve onca duygunun.

Dilinin ucuna gelmiş ve kendini bir türlü bırakamamış kelimelerle dolu içim.

Koleksiyon yapıyorum belkide kendimce.

Her duygunun bir tarihi söylenememiş her cümlenin bir anısı var.

Bir anı defterini açar gibi açıyorum bazen kalbimi.

Ne var ne yoksa döküyorum ortaya 

Sonra yağmur yağıyor onca duygunun üstüne.

Ve ben ıslanıyorum.

Duygularım, kelimelerim hepsi sular altına kalıyor.

Batık kentin duyguları bunları bunlar

Hasar görmüş, yıpranmış.

Kaç zaman geçiyor o ıslaklığın üstünden bilmiyorum.

Zaman kavramını yitiriyorum bazen.

Anlamımı kaybediyorum.

Sonra bir gün ipe diziyorum tüm duygularımı.

Uzaktan bakıyorum birde.

Annemin çamaşırları gibi olmuş 

Kar gibi hepsi bembeyaz...

Sonra bir güneş bekliyorum 

çıksın da kurutsun beni.

Çıksın da kurutsun tüm duygularımı...

Sükut_u Kelam